گزارش صعود به قله توچال تاریخ ۹۶/۸/۵:
ارتفاع: ۳۹۶۴
صعود به قله را طبق قرار از پیش تعیین شده مورخ ۵ آبان ۹۶،در ساعت 5:30 شروع می کنیم. پس از جمع شدن در میدان مجسمه دربند و گپ و گفت دوستانه، مسیر پیمایش را سرگرفتیم.
در ابتدا وارد کوچه کوه سنگی شدیم و بعد از پیمودن خیابان آسفالت شیب دار، به راه خاکی رسیدیم. در اول مسیرخاکی، بدن ها را گرم کرده تا برنامه واقعا شروع شود.
بعد از حدود یکساعت، استراحت کوتاهی می کنیم. حین لذت بردن از زیبایی آسمان و مناظر اطراف به کافه رجب می رسیم. در کافه حدود نیم ساعت می مانیم تا دوستان جدیدمان از نظر جسمی و هم روانی به برآورد درستی از خود برسند و بتوانند تصمیم درست برای ادامه دادن مسیر بگیرند. با توجه به اینکه ادامه مسیر را باید بدون باتون و گاهی با در دست گرفتن صخره ها و طنابهای تعبیه شده می پیمودیم، در همان کافه باتون ها را جمع کردیم. در ساعت ۶:۴۵ از کافه خارج شدیم. در نیمه های مسیر دست به سنگ تا شیرپلا، آسمان مارا به چند قطره باران مهمان کرد. لطافت هوا بیشتر شد و بچه ها سر ذوق آمدند. در ساعت ۸ به شیرپلا رسیدیم و سفره ای دوستانه پهن کرده، صبحانه را کنارهم میل کردیم.
در ساعت ۸:۴۰ مسیر قله را از سرگرفتیم. پیش بینی هواشناسی، سرعت باد را در حدود ۵۵ کیلومتر بر ساعت اعلام کرده بود و گروه برای رویارویی با این مورد آماده بود. مطابق انتظار در طول پیمایش، سرعت وزش باد به مرور زیاد می شد و کم کم داشت به صورت هشدار و زنگ خطر برای گروه تبدیل می شد. ساعت ۱۰:۴۰ به جان پناه امیری رسیده و حدود بیست دقیقه بیرون جانپناه امیری، برای استراحت توقف کردیم. بعلت شدت باد به سختی روی زمین ثابت مانده بودیم.
پیش از شروع دوباره، دو نفر از دوستان که با تجربه هم بودند نگران از شدت باد، به بازگشت فکر کرده و تمایل داشتند مسیر آمده را برگردند در حالیکه برنامه ما، بازگشت از طریق تله کابین بود. این دو همنورد پس از صحبت با سرپرست گروه و بررسی جمیع شرایط متقاعد شدند که تصمیم به ادامه مسیر بهتر از فرود می باشد.
دوباره عزم قله کردیم. خیلی از همنوردان تجربه چندین باره صعود توچال را داشتند اما اینبار حکایت دیگری بود. از جانپناه تا سنگ چین کوچکی که در بین مسیر بود را به سختی پیمودیم. سرعت باد توان از بچه ها گرفته بود، تجربه ای که تا لمسش نکنید، حس و حال ما را در داخل آن سنگ چین کوچک در نمی یابید. در داخل سنگ چین برای گرم شدن و تجدید قوا مستقر شدیم. قبل از گروه ما، دو نفر دیگر که اولین صعود خود را تجربه می کردند درآن سنگ چین پناه گرفته بودند. همانجا با آنها آشنا شدیم. آن دو دوست جدید تصمیم به ادامه مسیر در کنار گروه ما گرفتند و همپای ما شدند.
عزم را جزم کرده و علی رغم باد شدید مسیر را به سمت قله ادامه دادیم. بالاخره با تلاش و همت دوستان در ساعت ۱۳:۱۵ توانستیم به قله صعود کنیم. لذت رسیدن به قله، تمام سختی را از ذهنمان برد. هرچند در آن هوا عکس انداختن خیلی مشکل بود اما چند عکس یادگاری انداختیم تا خاطره این روز ثبت شود.