گزارش صعود به قله کلون بستک! تیر 97
صعود به قله کلون بستک!
صعود به قله کلون بستک ۲۸ و ۲۹ تیرماه ۱۳۹۷
ارتفاع: 4200 متر
اولین صعودم به قله ی بالای ۴۰۰۰ بود و به خاطر ذوق و شوقی که داشتم، نیم ساعت زودتر از موعد مقرر، به محل قرار رسیدم. بعد از جمع شدن بچه ها حدود ساعت ۷ حرکت کردیم.
از اونجایی که موفق به صعود قله ی خلنو نشده بودم، خیلی استرس داشتم تا حدی که شب نتونستم درست بخوابم و هرچی تو مینی بوس هم تلاش کردم برای کمی خواب، نشد که نشد.
حدود ساعت ۹ بود که به پای کوه رسیدیم. بعد از آماده شدن و کمی نرمش، حدود ساعت ۱۰ حرکتمون آغاز شد. همه چیز خوب پیش میرفت و سرپرست گروه تا جایی که امکان داشت، بهمون زمان کافی برای استراحت میدادن. گروه انقدر پرانرژی و خوب بود که لحظه ای احساس خستگی نمیکردم.
در طول مسیر چندین بار کمک لیدرها ارتفاعمون رو اعلام کردن و هر لحظه هیجان من برای رسیدن به بالای ۴۰۰۰ بیشتر میشد. یکی از هم نوردا در مسیر دچار ارتفاع زدگی و احساس خستگی شد که با تصمیم سرپرست، به همراه یکی از کمک لیدرها از گروه جدا شدن تا با سرعت کمتر و استراحت بیشتر صعود کنن.
حدود ساعت ۱۳ بود که اعلام شد به ارتفاع ۴۰۲۰ رسیدیم. یه حس فوق العاده ای داشتم که نمیتونستم بیان کنم. فقط ۱۰۰ متر تا قله باقی مونده بود.
ارتفاع: 4200 متر
اولین صعودم به قله ی بالای ۴۰۰۰ بود و به خاطر ذوق و شوقی که داشتم، نیم ساعت زودتر از موعد مقرر، به محل قرار رسیدم. بعد از جمع شدن بچه ها حدود ساعت ۷ حرکت کردیم.
از اونجایی که موفق به صعود قله ی خلنو نشده بودم، خیلی استرس داشتم تا حدی که شب نتونستم درست بخوابم و هرچی تو مینی بوس هم تلاش کردم برای کمی خواب، نشد که نشد.
حدود ساعت ۹ بود که به پای کوه رسیدیم. بعد از آماده شدن و کمی نرمش، حدود ساعت ۱۰ حرکتمون آغاز شد. همه چیز خوب پیش میرفت و سرپرست گروه تا جایی که امکان داشت، بهمون زمان کافی برای استراحت میدادن. گروه انقدر پرانرژی و خوب بود که لحظه ای احساس خستگی نمیکردم.
در طول مسیر چندین بار کمک لیدرها ارتفاعمون رو اعلام کردن و هر لحظه هیجان من برای رسیدن به بالای ۴۰۰۰ بیشتر میشد. یکی از هم نوردا در مسیر دچار ارتفاع زدگی و احساس خستگی شد که با تصمیم سرپرست، به همراه یکی از کمک لیدرها از گروه جدا شدن تا با سرعت کمتر و استراحت بیشتر صعود کنن.
حدود ساعت ۱۳ بود که اعلام شد به ارتفاع ۴۰۲۰ رسیدیم. یه حس فوق العاده ای داشتم که نمیتونستم بیان کنم. فقط ۱۰۰ متر تا قله باقی مونده بود.
فقط ۱۰۰ متر تا قله باقی مونده بود!
بعد از کمی استراحت به راهمون ادامه دادیم و ساعت ۱۴ بود که به قله رسیدیم. حس پیروزی و خوشحالی رو میشد تو چهره ی تک تک همنوردای چهارفصلی دید.
حالا وقت پیدا کردن یه مکان مناسب برای چادر زدن بود. دنبال سرپرست راه افتادم و تونستم کنار چادر سرپرست و همسرش یه قسمت نسبتا همواری پیدا کنم که البته نیاز بود یکم بزرگتر بشه. با راهنمایی سرپرست شروع به صاف کردن زمین کردم، با استفاده از سنگ!!!! سخت بود ولی کلی خندیدیم و خاطره ای شد به یاد موندنی.
چادر زدیم و بعد از خوردن نهار و گپ و گفت و شوخی با هم نوردا، دو همنورد دیگه هم رسیدن و بچه ها بهشون کمک کردن تا اون ها هم چادر بزنن و بتونن استراحت کنن. از مناظر اطراف لذت بردم و وقتی که کمی از هیجانم کم شده بود، خوابیدم. نزدیک غروب بود که یکی از همنوردا بیدارم کرد تا دیدن غروب، اونم بالای قله رو از دست ندم، غروبی دل انگیز و عالی که همه رو محو خودش کرده بود.
حالا وقت پیدا کردن یه مکان مناسب برای چادر زدن بود. دنبال سرپرست راه افتادم و تونستم کنار چادر سرپرست و همسرش یه قسمت نسبتا همواری پیدا کنم که البته نیاز بود یکم بزرگتر بشه. با راهنمایی سرپرست شروع به صاف کردن زمین کردم، با استفاده از سنگ!!!! سخت بود ولی کلی خندیدیم و خاطره ای شد به یاد موندنی.
چادر زدیم و بعد از خوردن نهار و گپ و گفت و شوخی با هم نوردا، دو همنورد دیگه هم رسیدن و بچه ها بهشون کمک کردن تا اون ها هم چادر بزنن و بتونن استراحت کنن. از مناظر اطراف لذت بردم و وقتی که کمی از هیجانم کم شده بود، خوابیدم. نزدیک غروب بود که یکی از همنوردا بیدارم کرد تا دیدن غروب، اونم بالای قله رو از دست ندم، غروبی دل انگیز و عالی که همه رو محو خودش کرده بود.
غروبی دل انگیز و عالی که همه رو محو خودش کرده بود.
بعد از دلبری غروب و رسیدن شب، شام خوردیم و با دیدن ستاره ها در کنار ماه و ابرهای تیکه تیکه که آسمون رو رویایی کرده بود،برای خواب آماده شدیم تا مثل صعود عالیمون، فرود خوبی داشته باشیم.
حدود ساعت ۷ با صدای بچه ها از خواب بیدار شدم. وسایلمون رو جمع کردیم و بعد از خوردن صبحانه و گرفتن عکس یادگاری، قبل از ساعت 9 فرود آغاز شد.گروه های زیادی در حال صعود بودن و تردد زیاد در مسیر، کمی جلوی سرعت گروهمون رو گرفت. با این حال همه چی عالی پیش رفت و حدود ساعت ۱۱ به پای مینی بوس رسیدیم و صعودمون به قله ی کلون بستک با تمام خاطرات خوب و دلنشینش به پایان رسید.
اعضای گروه: پریسا، امین، هادی، فرزانه، علی، نحله، بهاره، فاطمه، نینا، محمد، مریم، امیرمحمد، امیرمسعود، طیبه، منا، نفیسه
تیم سرپرستی: علی گل پرور، وحید بازیاری، سحر غلامعلی
گزارش نویس: فاطمه دلپاک
حدود ساعت ۷ با صدای بچه ها از خواب بیدار شدم. وسایلمون رو جمع کردیم و بعد از خوردن صبحانه و گرفتن عکس یادگاری، قبل از ساعت 9 فرود آغاز شد.گروه های زیادی در حال صعود بودن و تردد زیاد در مسیر، کمی جلوی سرعت گروهمون رو گرفت. با این حال همه چی عالی پیش رفت و حدود ساعت ۱۱ به پای مینی بوس رسیدیم و صعودمون به قله ی کلون بستک با تمام خاطرات خوب و دلنشینش به پایان رسید.
اعضای گروه: پریسا، امین، هادی، فرزانه، علی، نحله، بهاره، فاطمه، نینا، محمد، مریم، امیرمحمد، امیرمسعود، طیبه، منا، نفیسه
تیم سرپرستی: علی گل پرور، وحید بازیاری، سحر غلامعلی
گزارش نویس: فاطمه دلپاک
