ایران سرزمینی است پهناور که ساکنینی از قومیت‌های مختلف در میان مرزهای آن زندگی می‌کنند. در میان تمام این اقوام آداب و رسومی وجود دارد که باعث رنگ بخشیدن به هویت آن‌هاست.
ایل بختیاری یکی از طوایف ایرانیست که محل سکونت آنها عمدتاً جنوب غربی ایران را در بر می‌گیرد و استان‌هایی چون چهار محال بختیاری، خوزستان، لرستان و بخش‌هایی از اصفهان را شامل می‌شود.
مراسم عروسی در میان بختیاری‌ها بسیار زیبا، شاد و مملو از پوشش‌های رنگین و موسیقی و رقص‌هاییست که با این قوم عجین شده است. در این مقاله قصد داریم تا با این آداب و رسوم بیشتر آشنا شویم.
قبل از رسیدن به اصل مراسم عروسی مراحلی باید طی شود که آشنا شدن با آن‌ها جالب است.

گوش ورداری : ابتدای راه هر مراسم عروسی این مرحله است. به این معنی که از طریق بزرگ فامیل یا یکی از بانوان خانواده داماد به خانواده دختر خبر می‌دهند که خواستگاری دارد. البته این مرحله به صورت پنهانی انجام می‌شود و در صورت مثبت بودن پاسخ، مراسم وارد مراحل بعد می‌شود.
زون گشون یا بله گفتن : که توسط اقوام داماد با تقدیم هدیه‌ای به خانواده عروس و گرفتن بله از پدر دختر انجام می‌شود.

بله برون و دست بوسون : بعد از گرفتن بله از پدر دختر روزی انتخاب می‌شود تا خانواده داماد به نزد خانواده عروس بروند. خانواده داماد با ساز و دهل و آوازخانی به خانه عروس می‌روند و در طول مراسم در مورد رسم و رسومات و مهریه و شیربها و غیره صحبت می‌شود و پس از اتمام صحبت‌ها داماد دست پدر عروس را می‌بوسد.
تهیه جهیزیه : علاوه بر مواردی که خانواده‌ها بر طبق رسومات خود تهیه می‌کنند، عروس در طول دوران نامزدی خود شروع به بافت یک قالی برای جهیزیه‌اش می‌کند. از آنجا که دختران بختیاری در این امر مهارت دارند این کار هنر و سلیقه عروس را نشان می‌دهد.

تهیه سوخت برای عروسی : چند روز مانده به برگزاری مراسم جوانان طایفه شروع به جمع‌آوری سوخت و مایحتاج پخت و پز غذاهای عروسی می‌کنند تا همه چیز برای آن روز آماده باشد.
باروزی : در روز پیش از عروسی مقداری بار و بنشن توسط خانواده داماد به خانه عروس فرستاده می‌شود که به آن باروزی گفته می‌شود.
صبح روز عروسی : در صبح این روز داماد در بین اقوام خود به جمع‌آوری اوزی می‌پردازد. اوزی به کمک بستگان و اقوام گفته می‌شود که برای شروع زندگی به زوج هدیه داده می‌شود. بعد از انجام این بخش خانواده داماد با ساز و دهل و خواندن دوالالی به سمت خانه عروس حرکت می‌کنند و در طول مسیر توسط خانواده عروس راهنمایی می‎‌شوند.
زیرزونی : پس از جاری شدن خطبه عقد عروس با گرفتن زیرزونی یا همان زیرلفظی بله را می‌گوید.

عروس برون و کمر بستن برای عروس : پس از مراسم عقد و پیش از سوار شدن عروس بر اسب مقداری قند را در پارچه‌ای پیچیده وبرادر عروس آن را به کمر عروس می‌بندد. سپس عروس سوار بر اسب به سمت خانه داماد حرکت می‌کند.
سراندازی یا ری‌برقه : در طول مسیر تا رسیدن به خانه داماد عروس دستمالی را در دست و بر بالای سر می‌گیرد و داماد نیز سوار بر اسب باید تلاش کند تا آن دستمال را برباید. در این بین سواران دیگری نیز هستند که عده‌ای به داماد کمک می‌کنند و عده دیگر با همراهی عروس کار ربودن دستمال را برای داماد سخت می‌کنند.
گرزنون یا وارد شدن به خانه یا چادر داماد : زمانی که عروس به خانه داماد می‌رسد از ورود به آن خود داری می‌کند و خانواده داماد هدیه‌ای که معمولاً یک بره یا گوسفند است به او می‌دهند. همچنین قربانی انجام می‌شود و باید به نشانه خیر و برکت کفش عروس به خون آن رنگین شود.

ری‌گشون : بعد از پذیرایی و صرف نهار یا شام، مراسم ری‌گشون یا رو‌گشون انجام می‌شود و این زمانیست که عروس برای اولین بار در طول مراسم صورت خود را به میهمانان نشان می‌دهد. سپس میهمانان هدیه‌های خود را به عروس پیشکش می‌کنند و او نیز در مقابل هدیه‌های کوچکی چون دستمال، روسری یا جوراب به میهمانان می‌دهد.
معمولاً مراسم عروسی تا چند روز طول می‌شد و در این چند روز جشن و رقص و چوب بازی و سرگرمی ادامه خواهد داشت.

یکی از تفریحات جذاب در فصول گرم بازدید و تفریح در فضاهایی چون پارک‌های آبی است و ساخت و تجهیز این محل‌ها در شهرهای مختلف باعث شده گردشگری حول محور پارک‌های آبی شکل گیرد و افراد علاقمند به قصد دیدار و تجربه این پارک‌ها به شهرهای مختلف سفر کنند.
طبق اخبار اخیر گردشگری قرار است شهر تبریز به لیست شهرهای دارای پارک آبی ایران اضافه شود، آن هم با عنوان بزرگترین پارک آبی ایران با نام پارک آبی هلیا.
این مجموعه علاوه بر انواع وسایل و تفریحات مورد نیاز یک پارک آبی دارای بخش‌های دیگری همچون سالن بولینگ و بیلیارد، سالن بدنسازی، استخر شنا، سونا، جکوزی، ماساژ و همچنین انواع رستوران، کافی‌شاپ و مرکز خرید حتی یک هتل 5 ستاره خواهد بود.

لذت کوهپیمایی و پیمایش سنگین در دل طبیعت بکر و دور از تمدن رو تصور کنید؛ قطعا شما هم علاقمند به حضور در چنین فضایی خواهید بود. از آن‌جایی که انسان به ذات موجودی کف‌رو است، بدین معنی که بدن ما برای زندگی بر روی زمین صاف و مسطح به وجود آمده، به همین سبب برای حفظ ایمنی و سلامت بدن لزوم استفاده از ابزار در سربالایی و سراشیبی و مناطق ناهموار قابل درک می‌شود.
یکی از اساسی‌ترین،کاربردی‌ترین و ابتدایی‌ترین ابزارها برای حفظ ایمنی در کوهستان، باتون یا عصای کوهنوردی است. اگر حتی یک‌بار برای کوهپیمایی در کوه‌های اطراف تهران رفته باشید، در دست کوهنوردانی که قصد صعود به قله را دارند این وسیله را به دفعات دیده‌اید. باتون جزء تجهیزات فنی کوهنوردی به حساب می‌آید و استفاده از آن توسط مربی‌ها و افراد با تجربه در کوه به شدت گوشزد می‌شود. بهترین راه برای به کاربردن درست هر وسیله‌ای شناخت آن است.
ادامه مطلب