دشت های گل معروف در ایران
دشت سوسن چلچراغ در داماش؛ استان گیلان
گل سوسن چلچراغ تنها گونه از جنس سوسن است که به طور طبیعی در ایران می‌روید. این گل که در معرض خطر انقراض قرار دارد در فهرست آثار ملی به عنوان یک اثر طبیعی ثبت شده است. در حال حاضر این گونه از سوسن تنها در مناطق محدودی از ایران به خصوص در گیلان و بخش‌هایی از جمهوری آذربایجان می‌روید. سوسن چلچراغ در ماه‌های خرداد و تیر به گل می‌نشیند و آسیب نرسیدن به آن در این زمان مهمترین عامل در ادامه بقای این گونه نادر است.
لاله واژگون در الیگودرز؛ استان لرستان
لاله واژگون گلی دیگر از خانواده سوسنیان است و تاکنون 15 گونه از آن در ایران ثبت شده است. در دامنه‌ها و کوهپایه‌های زاگرس در اواسط فصل بهار تا شروع فصل بارندگی می‌توان این گل زیبا را مشاهده کرد بخصوص در منطقه الیگودرز استان لرستان یکی از دشت‌های زیبای لاله واژگون را می‌توان مشاهده کرد.
گل‌های بابونه در فندقلو؛ اردبیل
گل بابونه در بسیاری از نقاط ایران می‌روید اما یکی از زیباترین دشت‌های محل رویش این گل ارتفاعات فندقلو در استان اردبیل است. در بهار این دشت‌ها مملو از گل‌های بابونه می‌شوند و متظری زیبا و خاطره انگیز می‌سازند که از دیدار آن نمی‌توان سیر شد.
گل‌های نرگس در بهبهان؛ استان خوزستان
در ایران گل‌های نرگس به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند، تک گل که با تاج بزرگ و یک گل بر روی ساقه مشخص می‌شود و خوشه‌ای که با چند گل کوچک بر روی ساقه مشاهده می‌شود.
این گل به علت کشت ساده و سازگاری راحت با آب و هوای مختلف در نقاط زیادی از ایران توانایی رشد دارد همچنین در برخی نقاط دشت‌هایی وجود دارد که در آن‌ها نرگس به صورت خودرو مشاهده می‌شود و در فصل گل دهی مناظر زیبایی را به نمایش می‌گذارند.
در این میان دشت‌های بهبهان در خوزستان منطقه مناسبی جهت کشت نرگس است و از آنجا که این گل در زمستان و در حدود اوایل دی‌ماه شکوفا می‌شود زمان مناسبی است که در نبود گرمای هوا در جنوب کشور به بازدید از این دشت‌های زیبا رفت.
شقایق و آفتابگردان کالپوش؛ استان سمنان
گل آفتابگردان گلی است زیبا با استفاده صنعتی که به جهت روغن‌کشی از دانه‌هایش کشت می‌شود. مراتع کالپوش در استان سمنان برای کشت این گل بسیار مناسب هستند و هر ساله در شهریور ماه این مراتع پوشیده از گل‌های زیبای آفتابگردان می‌شوند.
البته مراتع این منطقه در فصل بهار و پیش از آماده سازی زمین جهت کشت آفتابگردان پوشیده از گل‌های سرخ شقایق می‌شوند و تا اواخر خرداد ماه می‌توان به بازدید این دشت‌های پوشیده از شقایق رفت.
گل محمدی در لایزنگان؛ استان فارس
گل محمدی نوعی گل سرخ است که به واسطه عطرش برای تهیه فرآورده‌هایی همچو گلاب و یا اسانس و روغن آن استفاده می‌شود. این گل در برخی نقاط مانند کوه‌های مرکزی ایران و البرز به صورت بومی و خودرو رشد می‌کند و از آنجایی که با کم‌آبی سازگار است در نقاط زیادی قابل کشت و بهرهبرداری است.
دشت‌های لایزنگان در استان فارس هرساله در بهار با مساحت زیادی مملو از این گل‌های زیبا می‌شوند و بهترین زمان برای بازدید و لذت بردن از دیدار این گلزارها اواسط بهار تا پایان فصل برداشت این گل‌هاست.
جزیره پوگلیا در ایتالیا
ایتالیا کشور چکمه‌ای با بیش از 50 اثر ثبت یونسکو و وجود 7600 کیلومتر خط ساحلی و تعداد زیادی جزیره کشور شناخته شده‌ای برای گردشگران است. اغلب ما ممکن است اطلاعات زیادی در مورد مکان‌های دیدنی و تاریخی و یا طبیعت ایتالیا داشته باشیم یا از آن دیدن کرده باشیم اما شاید کمتر گردشگری در مورد جزیره‌ای خاص و مخوف در آب‌های ایتالیا خبر داشته باشد. جزیره‌ای با نام پوگلیا ( Poveglia Island ) که سالیان دراز تبعیدگاه و شاهد رنج انسان‌های بسیار بوده است. این جزیره خالی از سکنه در نزدیکی ونیز و در شمال ایتالیا قرار گرفته است.
داستان این جزیره به چند قرن پیش و زمان اپیدمی طاعون در ایتالیا بازمی‌گردد. طی سال‌های 1793 تا 1814 میلادی تمام افرادی که به بیماری طاعون مبتلا گشته بودند حتی افرادی که کوچکترین علائمی از این بیماری نشان می‌دادند به این جزیره تبعید و پس از رنج زیاد و به دور از هرگونه درمانی جان می‌باختند و اجساد این افراد در جایی در همین جزیره سوزانده می‌شد. در فاصله پایان اپیدمی تا سال 1922 که ساختمان‌های این جزیره مرمت و بیمارستانی جهت نگه‌داری از بیماران روانی در پوگلیا تاسیس گردد جزیره بدون هیچ استفاده‌ای رها شده بود. تاسیس بیمارستان روانی نیز پوششی بود برای انجام آزمایشات گوناگون بر روی بیماران و ادامه ماجراهای وحشت‌انگیز جزیره. سرانجام در سال 1968 این مرکز تعطیل شد و پس از آن جزیره به صورت متروک باقی‌‌ماند. پس از گذشت سالیان سال از حوادثی که در این جزیره رخ داده هنوز هم داستان‌هایی از شیون و زاری ارواح سرگردان ساکن جزیره نقل می‌شود و کمتر کسی حاضر به بازدید یا اقامت از این جزیره رعب آور است.
گربه شنی – گربه ای در بیابان ها
یکی از جانوران کمیابی که در مناطق استپی و بیابانی ایران زندگی می‌کنند گربه شنی است. این جانور که ظاهری شبیه گربه‌های خانگی دارد با این تفاوت که گوش‌های پهن و بزرگش با فاصله بر روی سری پهن قرار گرفته‌اند و همچنین کف دست‌ها و پاها با موهای بلندی پوشیده شده‌اند که حرکت در شنزارها را برایش راحت می‌کند همچنین عایق در برابر گرمای کویر.
این حیوان شبگرد بوده و روزها در لانه‌اش که سوراخی کم عمق است که در شنزارها حفر می‌کند به استراحت می‌پردازد.
گربه شنی در مقابل بی آبی مقاوم است و می‌تواند آب مورد نیاز خود را از بدن طعمه‌هایش به دست بیاورد. این جانور از پستدانداران کوچک، پرندگان، خزندگان و حشرات تغذیه می‌کند. گربه شنی را در ایران می‌توان در مناطقی مانند پارک ملی کویر، پارک ملی توران، پناه گاه حیات وحش نایبندان، مرنجاب، کاشان و نایین مشاهده نمود.
البته باید گفت به علک کمیاب بودن این جانور همچنین شبگرد بودن دیدن و یافتن آن سخت است.
پوشاک کوهنوردی
کوه و طبیعت هم مانند هر فضایی لباس و پوشاک مخصوص به خود را طلب می‌کند تا بتوان پیمایش ایمن و سلامت داشت. لباس‌هایی که برای فعالیت کوهنوردی مناسب است دارای جنس و خواصی است که کسب اطلاعات در مورد آن‌ها علاوه بر کمک به خرید بهتر به دانش و آگاهی ما خواهد افزود. اصطلاح لایه لایه یا پیازی لباس پوشیدن در کوه را در اولین روزهای فعالیت خود زیاد شنیدم و به مرور چگونگی لایه ها و جزئیات استفاده و دلیل آن را آموختم.
ادامه مطلب
