آسایش در کمپ صحرایی مموریزآیکا
اردن از سال 1946 به عنوان یک کشور اعلام استقلال کرد. این کشور با آب و هوای خشک و بیابانی طی سال‌های اخیر فعالیت‌های زیادی در زمینه گسترش صنعت گردشگری خود انجام داده و علاوه بر معرفی آثار تاریخی به جا مانده از قرن‌های گذشته دست به ساخت مجموعه‌های گردشگری ویژه‌ای زده تا با جذب هر چه بیشتر توریست از سایر کشورها بتواند سهم خود را در این صنعت افزایش دهد. یک نمونه بسیار زیبا از این بناها با نام کمپ مموریزآیکا شناخته می‌شود که در میان صحرای وادی روم و در پایین صخره‌های ارتفاعات اردن واقع شده است. شاید تصور وجود چنین امکاناتی در دل بیابان ممکن نباشد اما این کمپ به گونه‌ای طراحی و ساخته شده که چیزی از هتل‌های رده بالا و پیشرفته کم نداشته باشد.
در این هتل کمپ به طور کلی دو دسته چادر وجود دارد، دسته اول چادرهای دو تا سه نفره هستند و دسته دوم چادرهای پانوراما که می‌توانند لذت آرمیدن در زیر آسمان شب را به ساکنان خود هدیه دهند.
رنگ‌بندی اثاثه چادرها تماماً منطبق با رنگ‌های بیابانی و نزدیک به آن انتخاب شده تا در هماهنگی کامل با محیط باشد. همچنین علاوه بر استفاده از امکانات رفاهی موجود در این کمپ مسافران می‌توانند از لذت جستجو و گردش در کویر وادی روم با خودرو، بالن، شتر یا به صورت پیاده بهره‌مند شوند.
میمون‌های دردسرساز
میمون رزوس از گونه‌های جانوری است که در محدوده جنوب، شرق و جنوب شرقی آسیا زندگی می‌کند و پراکندگی آن‌ها تا افغانستان و پاکستان رسیده است. این جانوران که از خانواده ماکاک‌ها هستند جثه کوچکی در حدود 50 سانتی‌متر و وزنی بین 5/5 تا 5/7 کیلوگرم دارند. میمون رزوس از گونه‌هایی است که در اغلب باغ‌وحش‌ها دیده می‌شود و همچنین یکی از معمولترین جاندارانیست که در آزمایشگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
طی سالیان اخیر این میمون به علت جثه کوچکش مورد توجه افراد بسیاری قرار گرفته تا از آن به عنوان حیوان خانگی نگه‌داری شود. البته اغلب افرادی که به نگه‌داری این حیوان علاقه دارند نمی‌دانند رزوس در دوران پس از بلوغ بسیار پرخاشگر می‌شود. این نکته هم بسیار ضروری است که بدانیم بیماری‌های مشترک بین انسان و میمون‌ها زیاد و خطرآفرین هستند.
زندگی تمام جانوران در محیط زیست اصلی آن‌ها به هیچ عنوان مشکل آفرین نیست. مشکل از زمانی آغاز می‌شود که یک جاندار از محیط خود خارج شده و به فضایی انتقال یابد که محیط زیست طبیعی آن موجود نیست. این اتفاق اغلب توسط قاچاقچیان این موجودات به وجود می‌آید و به علت وجود تقاضای خرید این حیوانات وحشی ادامه پیدا می‌کند و نیز بیشتر افرادی که در ابتدا برای نگه‌داری از حیوانی غیر معمول هیجان دارند پس از مدتی علاقه و توانایی نگه‌داری از حیوان خانگی خود را از دست داده و آن را به شیوه ناصحیح وارد محیط زیستی که متعلق به آن حیوان نیست می‌کنند. به جاندارانی که متعلق به زیست بوم یک منطقه نیستند گونه مهاجم یا اگزوتیک گفته می‌شود و علاوه بر اینکه می‌توانند آسیب جدی به اکوسیستم منطقه وارد کنند در دراز مدت لطمات شدیدتری از جمله نابودی زیستگاه و موجودات ساکن آن را رقم خواهند زد.
امروزه تعدادی از این میمون‌های رزوس به صورت آزاد و پراکنده در جنگل‌های شمال ایران مشاهده شده‌اند و می‌توانند به عنوان یک خطر جدی برای ساکنان این مناطق، چه انسان و چه گونه‌های جانوری دیگر، قلمداد شوند.
درختان مقدس در ایران
در روزگاران پیش از دنیای مدرن امروز، انسان‌ها وابستگی بیشتری با محیط طبیعی پیرامون خود داشتند و این ارتباط تنها در به دست آوردن خوراک و پوشاک و سرپناه خلاصه نمی‌شد. نیاز به کنترل محیط بیرونی و آرامش، ساکنان جوامع کوچک و آسیب‌پذیر آن دوران را به سوی یافتن راهی برای ارتباط بیشتر با آنچه قادر به درکش نبودند سوق می‌داد و اینچنین بود که به تدریج مقدس شمردن اجزایی از طبیعت در میان انسان‌ها شکل گرفت. اکنون پس از گذر قرن‌ها از پیدایش آن اعتقادات هنوز هم می‌توان ردی از آن‌ها در باور مذهبی مردم یافت. از جمله این اعتقادات می‌توان به مقدس شمردن برخی از درختان اشاره کرد. درختانی چون سرو، چنار، انجیر، انار، کنار و خرما و ... همچنان برای مردم این سرزمین مقدس به شمار می‌آیند.
سرو
درخت سرو با ویژگی‌هایی چون خزان نداشتن و سبز بودن همیشگی، مقاومت در برابر بی‌آبی و خشکسالی همچنین پایداری در مقابل بادهای شدید و عمر طولانی بیشتر از هر چیز نماد ایستادگی است اما در باور ایرانیان کهن سرو بیش از درختی مقاوم بود. در اساطیر آمده است که این درخت به دست زرتشت از بهشت به زمین آمده و در ترشیز ( کشمر یا کاشمر ) کاشته شده. این روایات سرو را به درختی مقدس و مذهبی بدل کرده که در کنار دیگر ویژگی‌های آن در باور مردم مورد احترام باقی بماند. امروزه ما با تعدادی از این سروها آشنا هستیم از جمله سرو ابرکوه در یزد و سرو هرزویل در گیلان.
چنار
امروزه درخت چنار را در کنار یا میان محوطه اکثر ابنیه مقدس می‌توان مشاهده کرد، خواه مسجد باشد یا امام‌زاده‌ای ناشناس و یا حتی آتشکده‌ای کهن. این درخت که عمری طولانی دارد و با آب و هوای ایران سازگار است از گذشته نزد ایرانیان مقدس و قابل احترام بوده.
انجیر
انجیر نیز یکی دیگر از درختانیست که به عنوان درختی مقدس و بهشتی نام برده می‌شود. این درخت را نماد روزی‌رسانی و شفابخشی می‌دانند و در بخش‌هایی از ایران به خصوص نواحی غربی معتقدند این درخت را هیچ‌گاه نباید برید.
انار
درختی چون انار دارای میوهای با دانه‌های زرین و لذیذ حتماً در میان درختان مقدس جای خواهد داشت. آن را گیاهی پربرکت، مقدس و نماد باروری می‌دانند. انار میهمان سفره شب یلداست و از گذشته این اعتقاد وجود داشته که با خوردن این میوه بیماری از انسان دور می‌شود. در روزگاران باستان زرتشتیان در مراسم مذهبی خود از ترکه‌های مقدسی استفاده می‌کردند که برسم نامیده می‌شد و امروزه از ترکه‌های انار به جای آن استفاده می‌شود.
سدر
درخت سدر با میوهای به نام کنار نیز با عقاید مذهبی درآمیخته است. حضور این درخت در اماکن مقدس و استفاده از شاخه‌های آن در بعضی از مراسم مذهبی در زمان‌های گذشته، نشان از تقدس این درخت در میان مردم بوده است. در گذشته اعتقاد زیادی به این موضوع وجود داشت که درخت سدر در مکان‌های مقدس یا محل عبور فردی مقدس می‌روید.
خرما
در کتب دینی از درخت خرما نام برده شده. همچنین در بین‌النهرین این درخت نماد باروری و حاصلخیزی بوده است. در محدوده جنوب ایران که این درخت می‌روید و به بار می‌نشیند مردم احترام و ارزش زیادی برای آن قائل هستند و معتقدند درختان نخل دارای احساس می‌باشند.
کوله پشتی – آنچه که باید بدانیم
می‌توان گفت برای فعالیت طبیعت‌گردی بعد از کفش مهمترین تجهیز کوله است و هر فرد باید بتواند کوله مناسب خود را از بین بیشمار مدل موجود انتخاب نماید. برای این انتخاب باید به فاکتورهایی چون نوع فعالیت، حجم کوله، قیمت و برند، جنسیت فرد و غیره را در نظر داشت. چهارفصل ایران سعی نموده در مقاله‌ای به تمامی این نکات بپردازد.
