ورزان یا ورازان از روستاهای ییلاق سوباتان و در 3، 4 کیلومتری شمال غرب آبادی مرکزی سوباتان است. از ورزان رودخانه ای می گذرد حاصل چشمه های بالادست. این رودخانه که از سرشاخه های رود لیسار است، بهنگام عبور از ورزان با ریزش یکباره از صخره های زیبا، ما را به آبشاری غافلگیر می کند. این آبشار خنک و روحبخش و گیرا بیش از 30 متر بلندا دارد. از سوباتان تا به آبشار یک ساعت کوهپیمایی سبک لازم است.

سوباتان تنها یک روستا نیست! ییلاق سوباتان منطقه ایست که از شرق به جنگلهای انبوه تالش و از غرب به ییلاقات اردبیل می رسد و در روبروی بلندترین رشته کوه تالش، یعنی ریشکاژی یا ریشگاسر قرار دارد. سوباتان در ارتفاعات 1800 تا 2400 متر از سطح دریا گستردگی دارد. دریاچه زیبای نئور در حدود 20 کیلومتری شمال غربی روستای اصلی سوباتان است و حد فاصل این دو یکی از بهترین مسیرهای کوهپیمایی اواخر بهار و اوایل تابستان است. در طول مسیر به ارتفاع 3000 متر نیز خواهید رسید و این یعنی ارمغانی چون رویت تکه های برف در اوایل تابستان! سکونت زمستانه در سوباتان بسیار اندک است و تقریبا کسی نمی ماند. از روستاهای ییلاق سوباتان می توان گزنه هونی، بیده پشت ، هونی یش، قوری دره، قلعه بین یوردی، گنجخانه، ورزان را نام برد.

سوباتان را قطعه ای از بهشت بر روی زمین می نامند. در گویش تالشی 'سووتون' است که توسط ترک زبانها به سوباتان تبدیل شده است. سووتون یعنی محل رویش گلپر. 'سو' به معنی گلپر و 'وتون' به معنی محل رویش. سوباتان در ترکی به معنی محل فرورفتن آب است. سو به معنی آب و باتان از باتماق به معنی فرورفتن. زیرا در این منطقه نزولات باران در حفره ای فرو می رود...

دریاچه نئور، نگین آبی رنگی در یک وسعت سبز! جایی مابین استان گیلان و اردبیل؛ در بلندای کوهستان؛ پر آب از نهرها و چشمه هایی که بدان می پیوندند. نئور در زمستان یخ می زند و در بهار میان گلها می نشیند. از اردبیل به خلخال که می روید پس پیمودن 30 کیلومتر، در چپ جاده، راهش از شما جدا می شود.

عشایر شاهسون مجموع چند خانوار از کوچ نشینان شاهسون که آلاچیق ها یا کومه های خود را در کنار یکدیگر برپا می دارند و با هم اردوی کوچکی را تشکیل می دهند، ابه می نامند. افراد عضو ابه عموما با هم خویشاوند هستند. اما ابه می تواند به عنوان یک واحد اجتماعی-مکانی نیز باشد، یعنی خانوارهایی که دارای چراگاههای مشترکی هستند و از گوبک ها و یا تیره های جداگانه ای هستند، در کنار یکدیگر و در یک اوبه اند. محلی که اوبه در آن قرار میگیرد و چادرها در آنجا برافراشته میشود، یورد نام دارد که با سنگ چین هایی محدوده آن مشخص میشود.